** ** ره فــیـــق ** **
دڵدارید ڕێ ترهکه
تا فهراێ ترهک بخوڵقنێد
له کؤیهسانێ گ
ئاگر
پیرووزی ێ قهرزدار
ئاکووهیل داێم سهرکهشێیه
چ شیرین ئهوینداری
دڵداره بؤچگڵهد کهی
گ چهنێ رووداو گهورا خوڵقان
ئوو چهنێ
هماسهیل مهنهنی
له لهش بهڕؤیهیل پیرێ
هاورده رؤ رووژێارا
ئاکووهیل کؤیهساند
ئهسکهندهر نیهناسن
ئوو هؤچ رووژێگ
رهنگ چهنگیز نهینه
ههر ئهو جووره گ
خهشاێار و تازی و تاتار
وه بوونهێ بڵێنی باڵاێهوه
ههمیشه له دؤرهو
مل وه گهورایێ کهچ کردنه
***
ئای شیرین شێردل
گ زهمان
بهرزی ناود له هؤرێ نیهچوو
قورس تر ههڵگر گامهیلد
وهرهو بێستؤن
تا تێشێیهگهێ فهراێ
جار ترهک
مووسیقی ئهوین
بارێده قوربانگاێ ئازادی
*
چێشتێگه وههار نهمهنێیه
ئوو گهرماێ ههماسهێ
هناس مهسیح وێنهێ گ
له ئاگر پیرووز تفهنگهگهد
ههڵسێ
تا دیوار زمسان بکهێده کیهنی ێ گ
خوڕشت لاوێ
زهنجیرهیل وهرهو ئازادی بچڕێ
***
ڕهفیق
خاکیش پاێ نیهوسێ
م دی هؤچ
م لهێره خهوارهم
وهل خوهما
وهل دیوارهیلێ گ
هووکارهێ بؤینمن
وهل ماشینهیلێ گ
له مهردم فێشتر لیم ڕهسنهو
تهنانهت کوچگچن خێاوانهیلهگهیشێ
پلیانهسه ژیانهو
ئوو نیهزانن
چارهنؤس ژێرپا کردنه
***
ئا رهفیق
هاتێ خاس زانی گ
مردن چهنێ ڕهنگینه
ههگ
ژیان زندانهو
بهنهی خوو رووژانه
***
ئێ چرایله ههرگز
وه وهر چهوا نیارن
رهنگ مانگ
ههگ ت
له چڕی پهل واش بهڕؤیێگهو
له بهرزی کؤیهسان پیرووزهوه
دؤنیدهێ
رهفیق
پایلم تاو مهنن نهێرن
چووزانی
چهنێ هامه ههواد
تا له لاێ تن و
لهژووان کیهنیهیل
ئهراێ میناملهیل
بخوهنم شێعر ئهوزینه .
****************************************
معنی فارسی شعر رفیق
عاشقیت شیوه ایست
که می آفریند فرهادی دیگر
در کوهستانی که آتش
تقدسش را
مدیون قله های همیشه سرکش اوست
و چه شیرین دوست می داری
دلدار کوچکت را
که چه بزرگ حادثه ها آفرید
و چه ماندگار حماسه ها
برتنه کهن بلوط هایش
به رخ روزگار کشید
*
قله های کوهستان تو
با اسکندر غریبه اند
و هیچگاه رنگ چنگیز را ندیده اند
همانگونه که خشایار و تازی و تاتار
به حکم بلندایش
همیشه از دور
سترگیش را به اعتراف نشسته اند
*
و تو ای شیرین شیردل
که زمانه آوازه ی نامت را
به خاطر سپرده است
گامهایت را بسوی بیستون
استوار گردان
که تیشه فرهاد بار دیگر
طنین عشق را
به قربانگاه آزادی بکشد
*
چیزی به بهار نمانده
و این گرمای دم مسیحایی است
که از آتش مقدس تفنگت می خیزد
تا دیوار زمستان را
چشمه ای کند
که خروش سیلش
زنجیرها را به آزادی بخواند
...
*
رفیق خاک نیز پای ماندن ندارد
تا چه رسد به من
من این جا غریبه ام
با خودم
با دیوارهایی که به من
خو گرفته اند
با ماشین هایی که مرا بیشتر از مردم می فهمند
حتی سنگفرش خیابانهایش
نیز آلوده ی زندگی اند
و نمیدانند
که سرنوشت زیر پایشان مانده است
*
آری رفیق
شاید تو خوب می دانی
که مرگ چه زیباست
آنگاه
که زندگی زندان است
و بندگی عادتی روزانه
*
این چراغ ها هیچگاه
تصویر ماه نمی شوند
آنگاه
که تو
از لابلای شاخه های بلوط
بر بلندای کوهستان مقدس می بینی
...
*
رفیق
پاهایم تاب ماندن ندارند
چه دلم هوای تو کرده است
تا در کنار تو
و در میعاد چشمه ها
شعر دوباره زیستن را
برای لاله های واژگون بخوانم .
********************************************************
شاعر:
استاد فرهاد جهانبیگی – اسلام آباد غرب
*******************************************************
تقدیم به روح پدر و مادرم که در جبهه های کردستان جنگیدن و ....