نـــمــیــدونـــم
چــرا هــنـــوز یـــاد تـــو مــیـــوفـــتــم
کـــه بــــا هــــر قـــطــره اشــکــــت
مــــنــم
مـــث تــــو آشـــفـــتــه ام
نـــمـــیـــدونـــم
چــــرا مـــنــم مـــث تـــو بـــیـــتــابـــم
شــــبــهـــایــی کـــه تـــوی بـــیـــداری
بـــه یـــاد تــو نـــمـــیــخــوابـــم
اونـــقــدر گـــفــتــم کــه آزادی
کـــه بـــه مـــرگ ســـاده تـــن دادی
شـــایـــد هـــم جــــرم دیــــروزه کــه بـــه ایـــن روز افـــتـــادیـــم
مـــنـــم هـــمــرنـــگ تـــو مـــیـــشــم
ســـراغ عــــشـــقــو مـــیـــگـــیــرم
کـــه بـــا هـــر قـــطـــره خـــونــت
مـــنــــم مـــث تـــو مـــیـــمــیــرم
پـــای حـــرف تـــو مــــیــــمـــونــــم
کــــه امـــیـــد و بـــه مـــن دادی
مـــنـــم هــــمـــراه تـــو مـــیـــشــم
بـــه عـــشـــق
صــــــــــــــبــــــــح آزادی
ســــکـــوت و مــــیـــشـــکـــنــیــم مـا
بــــفــهــمــن کـــه هـــنـــوز هــــســـتــیــم
بـــا فــــریـــادت نـــشـــون مـــیـــدی
کــــه از هـــیـــچــی نـــمـــیــتــرســـی
داره آروم جـــــون مــــیـــده
نـــســــلـــی کــــه مـــــرگ و فــــهـــمـــیــده
نــــمـــیـــدونـــم چـــرا امــــا
آزادی
بـــــوی خـــــون مـــــیـــده